De grote reis begint!

2,5 uur voor vertrek, waren we al op het vliegveld. We kwamen erachter dat het vliegveld 20 minuten later vertrok maar dat kon onze enthousiasme niet deren. Om de tijd te doden gingen we hartenjagen. Iets dat ik nog nooit gedaan had, maar wat ik inmiddels redelijk kan.








Dit is het toestel waarmee we vlogen, niet erg groot. Een mooi maatje. En het was veel luxer dan ik dacht. Binnenin kon je televisie kijken, naar selecties van radiozenders luisteren. Stewardessen kwamen langs met spulletjes die ze verkochten, van etenswaren tot hoofdtelefoons voor je mp3-speler. Na vier uur en drie kwartier ongeveer, kwamen we aan op het vliegveld van Luxor. En de warmte, woooow, je kreeg echt een klap. In het vliegtuig was het een lekker temperatuurtje maar toen we uit dat vliegtuig stapte was het echt een hele overgang. Ontzettend heet, was het. We moesten ons visum ophalen, nog even door een paspoortcontrole en toen stonden we buiten. Na geld gehaald te hebben werden we opgehaald door een Nederlandse reisbegeleider, Ramon en werden we naar de bus gebracht. We reden met de bus naar Esna, waar de boot lag. Dit ritje duurde een uurtje, en daarna voelde ik me wel een beetje misselijk. Eerst dat vliegtuig, dan een schommelende bus. De wegen waren niet overal even modern namelijk. Eenmaal bij de boot aangekomen, kregen we een welkomstdrankje en de sleutel van onze kamer. We mochten onze koffer aanwijzen en die zou dan naar onze kamer gebracht worden. Maar... laat dan net mijn koffer weg zijn. Gelukkig had ik hem wel zien staan en wist ik dat hij op de boot was. Bij het eten heb ik rondgevraagd naar mijn koffer. En een vrouw kwam op het geweldige idee om te kijken van wie de overgebleven koffer was. Dat heb ik gedaan en zo heb ik mijn koffer weer teruggevonden. Ik was blij toen ik eindelijk in mijn bed lag en kon slapen!!!

8 mei 2006

De eerste echte dag

Wat een dag! Vannacht sliep ik goed, totdat de moslims begonnen te jammeren om half 5 's ochtends. En na ongeveer een half uur weer. Om zes uur moesten we er al uit want om zeven uur zouden we vertrekken. Om vijf voor zes ging opeens de telefoon. Het is dat Hannah vertelde dat het de wake-up-call was, anders had ik mooi niet opgenomen. Ik vond het wel een beetje vroeg namelijk en had nog wel even willen slapen. Het ontbijt bestond uit enorm veel 'gerechtjes' maar mijn maag deed nog steeds een beetje raar. Veel heb ik dan ook niet gegeten. Voordat we vertrokken kregen we een lunchpakketje mee, waar ook weer heel veel inzat. Met de bus gingen we weer terug naar Luxor. Het duurde ongeveer een uur voordat we bij de Karnaktempel aankwamen.

(een warm welkom)

(zuilengalerij)

(de obelisk)

(scarabee)

(een magere hond)

Het was inmiddels al behoorlijk warm, vond ik toen. De tempel van Karnak was een prachtig tempelcomplex met allemaal relieftekeningen en metershoge beelden. Op de terugweg naar de bus kwamen we voor het eerst in aanraking met de beruchte verkopers die ons beeldjes probeerden aan te smeren. Ik keek ervan op dat het vooral kinderen waren die deze beeldjes verkochten...

(9 juni 2006)

Luxor tempel en de tempel van Hatsjeptoet

Vervolgens gingen we naar de tempel van Luxor (na eerst bij de bank geweest te zijn). Deze tempel was iets kleiner dan de tempel van Karnak. Ik vond hem wel indrukwekkender. Er stonden twee enorme beelden bij de ingang, een hele rij sfinxen, prachtige pilaren waar je sporen van 'verf' op terug kon vinden. Er stond een moskee, niet zo heel ver van de kerk vandaan. Dat vond ik heel bijzonder. De gids vertelde ook dat het in Egypte heel gewoon is dat de kerk en moskee naast elkaar staan. Discrimminatie komt gewoon niet voor in Egypte, vertelde hij. Tevens hebben we een groepsfoto laten maken bij deze tempel.

(Aan beide kanten van de ingang van de tempel stond een bewaker.)

(De bewakers van de tempel)

(Dit beeld was nog prachtig intact)

(Nog meer zuilen.)

(Een tempel die later overschilderd is en zo een kerk werd.)

We hadden trouwens een hele goede, enthousiaste, Egyptische gids. Hij wist enorm veel en had telkens het geduld om in de hitte ons dingen te vertellen over de dingen die we bezochten en ook was hij in voor een (flauw) grapje. Echt, petje af voor hem.

Van hieruit reden we in een half uurtje naar een winkeltje waar ze allemaal beeldjes hadden. We kregen gratis wat te drinken en de verkopers probeerden ondertussen om wat te verkopen aan ons. Dat lukten ze nog aardig goed ook. Ik zelf heb niets gekocht. Ik vond de beeldjes heel mooi, maar om zoveel geld te betalen en het beeldje vervolgens in de kast te zetten, nee...

Hierna gingen we naar de tempel van Hatsjeptoet. Het lag aan de voet van een kalksteenwand en had twee enorme trappen.

Nadat we de twee enorme trappen beklommen hadden, viel het een klein beetje tegen. Het was ontzettend warm (52 graden hoorden we later) en eenmaal bovengekomen mocht je niet overal naar binnen. Maar ik ben toch blij dat ik boven ben geweest. Het was een heel mooi uitzicht.

En wie kan er nou nog meer zeggen dat hij/zij met 52 graden de trappen van de tempel van Hatsjeptoet beklommen heeft??

Dal der koninginnen/koninginnen en de kolossen van Memnos

O, ja de gids heeft ons ook nog het huis van Howard Carter aangewezen. De man die het graf van Toetanchamon ontdekt heeft. Vervolgens gingen we naar de vallei der koningen. Hier mocht je eigenlijk geen foto's maken. Ik heb er een van de buitenkant gemaakt van een van de graven. Je kreeg een kaartje waarmee je maar in drie tempels mocht en ik heb drie Ramses-graven bezocht op aanraden van de gids. Het graf van Toetanchamon niet. Omdat het erg schijnt tegen te vallen, het erg klein is, het een leeggeroofd graf is en je tien euro moet bijbetalen. Wat ik mooi aan de graven vond (die ik wél bezocht heb) is dat ze overal versierd zijn. Aan alle kanten zie je mooie, nog aardig goed bewaarde relieftekeningen. We moesten ons wel voortslepen want het was inmiddels op het heetst van de dag. Een treintje bracht ons gelukkig een stukje verder naar het dal der koningen en haalde ons ook op. Het dal der koningen zit namelijk helemaal verstopt tussen bergen van rotsblokken. Na de vallei der koningen bezochten we, hoe kan het ook anders, de vallei der koninginnen.

Het was inmiddels zeer heet en je zat dan ook van boven tot onder in het zweet. Daarom besloten verschillende mensen niet mee te gaan. Ik twijfelde even maar ben toch meegegaan want wie weet wanneer je weer in Egypte terugkomt. Er waren slechts twee graven waar je in kon. Het graf van Titi en van Amonherchopsjef. Jááááá, spreek dat maar eens uit. Die van Titi was mooi maar had niet iets heel bijzonders in tegenstelling tot het graf van Amonherchopsjef. Hier lag een skelet van een foetus en een nog prachtig intacte sacrofaag. Het was de 600 meter lopen (naar boven)waard geweest. Ik was wel heel blij dat ik toen weer in de bus mocht zitten. Dat was lekker koel, we hadden immers airco.
We gingen alleen nog even de kolossen van Memonon bekijken. Twee achtienmeter hoge beelden van Amenhotep de derde. We gingen alleen even uit de bus om foto's te maken. (zie hieronder het resultaat). En om ongeveer kwart voor vijf waren we terug op de boot. We moesten vier à vijf boten doorkruizen eer we bij onze boot waren. Dat was wel grappig. Toen konden we eindelijk douchen.
























(9 juni 2006)

Edfu tempel

Deze ochtend hoefden we pas om half 9 op te staan. Dat was wel lekker en vooral omdat ik gisteren best moe was. Gisteravond hebben we nog een tijdje op het dek gestaan terwijl we vaarden en dat was echt heel fijn, onbeschrijflijk eigenlijk. Vervolgens zijn we naar onze kamer gegaan en zijn we al varend in slaap gevallen. De volgende dag, deze dag dus gingen we met de paardenkoets naar de tempel van Edfu. Dat was grappig om mee te maken. Je rijdt langs de markt en de bevolking. Dat is toch persoonlijker zeg maar, dan in de bus. Omdat het langzamer gaat en je de geluiden meekrijgt. Op de een of andere manier was dat toch weer heel anders.
Op de heenreis reisde onze gids, Ramadan mee op de ‘voorstoel’ en op de terugweg Ramon, onze Nederlandse reisbegeleider. Dat scheelde ons weer in lastige bedelpraatjes enzo.

De tempel van Edfu was zeer goed bewaard gebleven. Toen we er aan kwamen kregen we eerst een filmpje te zien van de tempel, waarvan ik de helft niet verstond omdat er slecht geluid was. Daarna bezochten we de tempel gebouwd voor de god Horus. Deze tempel was vooral bijzonder omdat hij nog zo mooi intact was gebleven.














(De welkomsthal)

(Hannah bij de adelaar (??))

(Op de binnenplaats)

(Op de binnenplaats, met uitzicht op de uitgang)

<-- (ondergrondse rivier in het donker, omdat Onno de lamp kapot had gemaakt)

(Het plafond, aangetast door de rook)

( De spelende kinderen)

Aangekomen op de boot hadden we een meeting over de extra excursies en wij hebben de dromedarissen tocht geboekt.

(De handdoek/dekencreatie van de dag)

De rest van de middag hebben we geluierd. We voeren ondertussen naar Kom Ombo. Alleen de viernachtengroep bezocht Kom Ombo op deze dag. Wij zouden het dinsdag bezoeken.

We doken af en toe het zwembad in van maar liefst 10 cm diep. En ’s avonds hadden we een barbecue. Ook weer op en top verzorgd. ’s Avonds was er ook een Egyptisch feestje waar Hannah en ik eventjes naartoe wilden gaan. Even kijken. Maar dat eventjes werd uiteindelijk heel lang. Van een heel lief echtpaar kregen we een kostuum omdat ze ons ‘zielige studentjes’ vonden. Dat was ontzettend lief en aardig.

(Hannah in kostuum)

(Ikzelf in kostuum)

Er werden allemaal spelletjes gedaan. Er werd een mummificatiespel georganiseerd voor vier echtparen waarbij de vrouw de man moest mummificeren. Het publiek (wij dus) mocht kiezen wie de mooiste mummie was. Hannah en ik deden mee aan een soort stoelendans maar dan met lepels. Wanneer de muziek stopte moest je niet op een stoel gaan zitten, maar een lepel pakken. Verder hebben we polonaise gelopen op Frans Bauer en gedanst op nog meer van dat soort muziek. Oftewel we hebben dingen gedaan die we anders nooit doen…

10 juni 2006