Tochtje met de zeilboot - Botanische tuin - Tochtje met de motorboot - Kamelenrit

Vandaag was het best een relaxed dagje. Tot vier uur hebben we niets hoeven doen. Er was namelijk een vrijwillige excursie naar Abu Simbel en omdat die excursie 100 euro kostten, zijn we niet meegegaan. Om vier uur gingen we zeilen naar de botanische tuinen. Dat was een leuk tochtje. Er ging natuurlijk weer een verkoper mee. Maar Ramadan (onze gids) had gezegd dat hij dan wel een liedje voor ons moest zingen, en dan zouden we misschien iets kopen. Dus hij trommelde en zong er een liedje bij. Geen idee waarover hij het had. Maar het klonk echt leuk. En het loonde, want hij verkocht ook nog wat. Aangekomen bij de botanische tuinen, werden we weer belaagd door verkopers.

(De botanische tuin)

(Inger en Onno)

(Eén van de bedelende katten in de botanische tuin.)

Met een motorbootje gingen we verder naar de dromedarissen. Daar verheugde ik me al op!!! Bij de dromedarissen aangekomen, mochten we kiezen; samen of alleen. Hannah en ik gingen ieder voor zich. En Onno en Inger gingen samen, hoe kan het ook anders. Volgens mij ging voor de rest ook iedereen in zijn eentje. Dan zit je toch wat ruimer. De kamelen lagen allemaal op de grond en hadden een zitje op hun rug. Dat zat best lekker. Het opstaan was het grappigst. Je moest je goed vasthouden want ze stonden op door eerst hun voorste poten te strekken en daarna de achterste poten. Dus je glijdt eerst naar achter en dan naar voren. Je moet je dus goed vasthouden aan een soort knop. Met een touwtje werden de kamelen aan elkaar verbonden, zodat ze elkaar volgden. Mijn rijtje bestond maar uit twee kamelen. Ik vond het echt een leuk tochtje, wel hobbelig maar veel minder hobbelig dan ik dacht. Het leek een beetje op paardrijden.

(Mijn dromedarisje.)

(Het motorbootje waarmee wij vaarden.)

Na afloop gingen we thee drinken bij de Nubiërs, hele donkere mensen, echte woestijnmensen. Zij ‘kweekten’ krokodillen. We mochten een 6-maanden oude krokodil vasthouden. Hij was best zacht, alleen de huidoppervlakte was een beetje ruw.

(Het lijkt net, maar het zijn echt krokodillen.)

Teruggaande gingen we weer met de motorboot en je kon ook op het dak zitten. Ramadan, Onno, ik en nog een paar andere vonden dat een leuk idee. Het was heerlijk daar, een lekker windje en een mooi uitzicht. Afgezien dat ik bij de sprong naar beneden mijn enkel verzwikte en ik bijna viel (schaam schaam) was het een superleuk tochtje. ’s Avonds hebben we, Hannah en ik nog even op het bovendek gestaan. Helaas was er hele harde wind, dus hebben we er maar eventjes gestaan.

12 juni 2006